Dokument o tym, kim jest człowiek, jakie są jego ciemne i jasne strony i co tak naprawdę łączy nas wszystkich.
- Aktorzy: Abdulrahman, Aïda, Sooley Baay, Aminata Zongo, Amin Ali Djan i 15 więcej
- Reżyser: Yann Arthus-Bertrand
- Premiera kinowa: 12 sierpnia 2016
- Premiera światowa: 12 września 2015
- Dodany: 20 lipca 2016
-
Bezkompromisowe ukazanie drugiego człowieka i wrażliwość w podejściu do tematu.
-
Niestety, jeśli zebrać całe doświadczenie z seansu "Człowieka" to okaże się, że nie stoi za tym żadna wyjątkowa myśl. Trudno doceniać i rozwodzić się nad wysiłkiem, który włożono w wyprowadzenie tak błahych wniosków.
-
Właśnie to ten element szantażu - bez analizy, bez zarysowania szerszego kontekstu, przedstawienie indywidualnych krzywd, na tle pięknych obrazów, podlanych przejmującą muzyką, która ma łapać każdego za serce - wydaje się największą przeszkodą w odbiorze "Człowieka".
-
To, co broni ten film, to szczerość w ludzkich wyznaniach i intymny obraz ich serc.
-
Genialny fresk o tym, że wszyscy jesteśmy tacy sami.
-
Wykorzystując symboliczne pejzaże, reżyser ani przez moment nie wypada jednak tajemniczo, a misja edukowania i uświadamiania widza przypomina szkolny elementarz.
-
Po każdej historii następuje rodzaj kontemplacji, do której usposabiają odpowiednio dobrane zdjęcia - fantastycznej urody. Myślę jednak, że nawet, gdyby ich nie było, to i tak doszlibyśmy do wniosku, że najwięcej treści i emocji niesie ludzka twarz i że mając ją naprzeciw siebie na dużym ekranie, nawiązujemy z drugim człowiekiem empatyczną więź.
-
W tych historiach jest emocjonalna siła i konkretna prawda, warto dla nich przemęczyć się przez resztę filmu, wziąć w nawias zamiłowanie Bertranda do kiczu i komunałów.
-
Koncepcja "Człowieka" wszelkie niuanse, społeczne i historyczne uwarunkowania rozjeżdża jak walec. Obok bolesnych świadectw padają z ekranu banały. Kolejne historie trwają tyle co setki w programie informacyjnym. Zamiast rodzić empatię, uniewrażliwiają.
-
Wstrząsające historie przelatane dyrdymałami.
-
Yann Arthus-Bertrand za pomocą bardzo prostych środków trafia do widza. Uczy wrażliwości, zwracania uwagi na problemy innych ludzi, patrzenia na świat z innej perspektywy.