Żale Kinomana

W końcu "Godzilla Minus One" to świetne, nowe spojrzenie na oryginał, które obiera świeżą perspektywę na temat wojny i prezentuje złożony oraz dojrzały portret kraju, który musi ponownie podnieść się z gruzu po poprzedniej tragedii.

Kristoffer Borgli wraca po niezłej "Chorej na siebie" z filmem, który również mierzy się z tematem sławy, choć od innej strony. Jego dobre pojęcie o współczesnym świecie i internecie znowu skutkuje udaną produkcją, która do tego jest zauważalną poprawą dla niego jako reżysera.

To najlepszy film Yorgosa Lanthimosa. Kompletny, urzekający i wspaniale zrealizowany. Przy takim nagromadzeniu absurdu oraz tematów, nie było łatwo sprawić, aby historia miała tak konkretny przekaz dotyczący odkrywania i poprawy siebie, a jednak wszystko jest spójne. Takiej emancypacyjnej podróży do odnalezienia swojej roli w nieprzychylnym środowisku. Ciężko dorównać czemuś tak fascynującemu, unikalnemu i wszechstronnemu.

Jednak niech was nie zniechęcą te słowa o trzecim akcie, bo nawet jeśli to najsłabszy segment filmu, to wciąż liczne zalety przeważają nad wadami. Nowe Igrzyska śmierci są porządnym blockbusterem, któremu udało się uniknąć łatki zbędnej produkcji i skoku na kasę. Jest to w zasadzie najlepszy film w serii, który powinien przyciągnąć nie tylko fanów, ale i przede wszystkim nową widownię.

Otóż film Paula Kinga sam w sobie jest całkiem dobry. Jednak jego problem tkwi w tym jaką interpretację tej postaci oferuje. A jest ona niespecjalnie ciekawa i zbędna.

Jest produkcją angażującą, zabawną, świetnie wyglądającą, a także wypełnioną po brzegi miłością do materiału źródłowego. Stanowi bardzo dobry punkt startowy dla ludzi, którzy nie poznali jeszcze historii Luffy'ego. Zaś fani mogą na nowo przeżyć to co znali, ale bez ciągłego wrażenia deja vu, bo dokonano zmian, dzięki którym jest to coś nowego.